nieduze a cieszy

Przesiedzieliśmy grzecznie przez całe 2 tygodnie narodowej kwarantanny, ale jak tylko dostaliśmy zielone światło na zielone, ruszyliśmy na szlak!

Jest jesień, jest pogoda - są i góry. Tego roku ambitnie zabraliśmy się za gruntowną przebudowę naszego mieszkania, bo nie można tego nazwać zwykłym remontem i niestety każdy wolny dzień spędzamy w kurzu, pyle i znoju. Ale jest taki czas, kiedy warto powiedzieć DOŚĆ... no i pojechać w góry:-)

O naszych wcześniejszych rodzinnych podbojach narciarskich przeczytacie TUTAJ : - we Włoszech szukaliśmy słońca; - w Słowacji alpejskiego klimatu w rozsądnej cenie; - Polskę kochamy siłą rzeczy. W tym roku wybór padł na Austrię. Po powrocie, ostudzeniu emocji oraz zerknięciu na stan konta, stwierdzamy, że udało nam się znaleźć w Austrii to wszystko, co wymieniłam powyżej:-) Były niekończące się pasma Alp, szerokie piękne trasy, błękitne niebo oraz nie-rujnujące naszych kieszeni ceny noclegów i karnetów ze zniżkami dla rodzin! KARYNTIA - choć wybór nie był łatwy Przemierzając Austrię wygodnymi autostradami ma się wrażenie, że jest to kraj w całości górzysty. Wikipedia jednak podaje, że "tylko" ponad połowę kraju, pokrywają Alpy. Z tego widać, że znaleźć jedno godne polecenia miejsce na narciarski urlop nie jest łatwym zadaniem. Ale powiem Wam, że zapewne gdziekolwiek nie wylądujecie - Alpy są prze---piękne:-) Najwyższy szczyt w Austrii ma prawie 3,8 km!!! Jest spor

Słowacja - kraj górami słynący. Z racji swojej odległości, dla nas idealny do spędzenia weekendów, tych krótkich i tych długich również. Mała Fatra kiedyś urzekła nas tak, że po jednodniowej wycieczce postanowiliśmy zostać dłużej. Drabinki w słynnych Dierach były świetną alternatywą do pokonywania stromych górskich podejść z naszymi kilkulatkami. Poszliśmy za ciosem i tym razem nasz długi weekend majowy zaciągnął nas w bardziej oblegane okolice - SŁOWACKI RAJ .

Nie wybraliśmy zapewne najbardziej spektakularnego szlaku w tych górach. Staraliśmy się natomiast wybrać trasę na miarę możliwości naszych dzieciaków pod względem długości, bo podejścia wszędzie są podobne. I tak mieliśmy blisko 7 godzin marszu całej wycieczki z przerwami na wyleżenie się wśród traw. Chcieliśmy też dojść do bezleśnych szczytów, żeby na własne oczy zobaczyć czy Wielka Fatra faktycznie jest podobna do naszych Bieszczadów.  I doszliśmy. I zobaczyliśmy, że jest podobna. Tylko w skali makro. Jeśli natomiast chodzicie szybciej i sił macie więcej, z Kriżnej można powędrować dalej grzbietami gór, dochodząc się na najwyższy szczyt fatrzański - Ostradok.

Po wczorajszej wędrówce dzieci nam się zbuntowały. Jaskinia to był dobry pomysł, a i tak trzeba było do niej się przez godzinę wspinać. Tyle że po schodach drewnianych. Miejscami więc już nie było tak dziko i dziewiczo, jak wczoraj.

To już właściwie w drodze powrotnej z Wielkiej Fatry do domu.